|
|
|
|
|
|
|
|
Ապրիլի 23-ին ՀՀ ԳԱԱ արևելագիտության ինստիտուտում «Հայոց եկեղեցու դավանաբանությունը... |
|
|
|
Ապրիլի 23-ին ՀՀ ԳԱԱ արևելագիտության ինստիտուտում «Հայոց եկեղեցու դավանաբանությունը ըստ Ս.Գրիգոր Տաթևացու «Ոսկեփորիկի»» թեմայով ուշագրավ դասախոսությամբ հանդես եկավ Արևելագիտության ինստիտուտի Քրիստոնյա Արևելք բաժնի ավագ գիտաշխատող, պ.գ.թ. Արթուր Մաթևոսյանը:
Ս. Գրիգոր Տաթևացին հայ միջնադարյան աստվածաբանական մտքի հսկաներից մեկն է: Նա թողել է մեծարժեք մատենագրական ժառանգություն՝ մեկնություններ և քարոզներ, դավանաբանական և իմաստասիրական աշխատություններ: Նրանց շարքում առանձնահատուկ կարևորություն ունեն նրա հանրագիտարանային բնույթ ունեցող գործերը՝ «Գիրք հարցմանց»-ը և «Ոսկեփորիկ»-ը: Նրանց մեջ ի մի են բերված հայ աստվածաբանական մտքի դարավոր նվաճումները: Սույն զեկուցումը նվիրված էր «Ոսկեփորիկի» մեջ պարունակվող Հայոց Եկեղեցու դավանաբանության հիմնական դրույթների վերլուծությանը: Այս դրույթների հիման վրա հայկական եկեղեցու դավանաբանական համակարգը կարելի է բնութագրել այսպես՝ Աստված Սուրբ Երրորդություն է՝ ունենալով երեք Անձ և մեկ բնություն, և Անձինք համագո են և համապատիվ: Անձերից մեկը՝ Աստված Բանը, մարմնացավ Սուրբ Կույսից և դարձավ կատարյալ մարդ ՝ ունենալով մարդկային բնության բոլոր հատկությունները, այսինքն. հոգի, մարմին և միտք: Նա ուներ մեկ աստվածամարդկային բնություն, բայց ոչ մի դեպքում միայն աստվածային բնություն: Քրիստոս, ըստ Աստվածության, էակից էր Հայր-Աստծուն, իսկ ըստ մարդկության`Սբ. Կույսին և բոլոր մարդկանց: Աստվածությունն ու մարդկությունը Քրիստոսի մեջ մեկ էին, բայց նրանցից յուրաքանչյուրը պահպանում էր իրեն բնորոշ հատկությունները, և նրանք չէին խառնվում միմյանց հետ: Միևնույն ժամանակ, չպետք է ենթադրել, որ Քրիստոսի մարմինը նման էր մի տաճարի, որում ապրում էր Բանը, ինչպես հավատում էին նեստորականները: Քրիստոսի մարդկային բնությունը անխորտակելի ու անմահ չէր, բայց այն այդպիսին դարձավ Բանի հետ անճառելի միության շնորհիվ: Արդյունքում Քրիստոսի մարմինը անխորտակելի էր Ծնունդից մինչև Հարություն: Նմանապես, Քրիստոսի մարդկությունը բնությամբ ենթարկվում էր տառապանքի և դրան չէր ենթարկվում Բանի հետ անճառելի միության շնորհիվ: Քրիստոսը կրկին կվերադառնա երկիր՝ դատելու ողջերին և մահացածներին, արդարներին հավերժական կյանք պարգևելու և մեղավորներին հավերժական տանջանքներով պատժելու համար:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|